ทุกที่
ขณะพลิกดูรูปถ่ายงานแต่งงานที่เก่าเก็บในกล่อง นิ้วของฉันหยุดที่รูปที่ฉันและสามีกำลังได้รับนามใหม่ว่า “นายและนาง” สีหน้าของฉันบอกชัดเจนว่าจะทุ่มเทชีวิตให้เขา ฉันพร้อมจะไปกับเขาทุกที่
ศิลปะการยกโทษ
ผมใช้เวลาสองชั่วโมงในบ่ายวันหนึ่งเพื่อชมผลงานศิลปะที่ชื่อว่า บิดาและบุตรชายทั้งสอง: ศิลปะการยกโทษ ผลงานทุกชิ้นเน้นคำอุปมาของพระเยซูเรื่องบุตรน้อยหลงหาย (ลก.15:11-31) ผมพบว่าภาพวาดบุตรน้อยหลงหายของ เอ็ดเวิร์ด โรจาส มีพลังเป็นพิเศษ เป็นภาพของบุตรชายผู้เคยเอาแต่ใจ นุ่งผ้าขี้ริ้ว เดินคอตกกลับบ้าน มีดินแดนแห่งความตายอยู่เบื้องหลัง เขาก้าวไปบนทางเดินที่บิดาของเขากำลังวิ่งเข้ามาหา ใต้ภาพมีคำตรัสของพระเยซูว่า “แต่เมื่อเขายังอยู่แต่ไกล บิดาแลเห็นเขาก็มีความเมตตา” (ข้อ 20)
อย่ารีบร้อน
"จงกำจัดความรีบร้อนให้สิ้นซาก” เมื่อเพื่อนสองคนทวนคำคมของดัลลัส วิลลาร์ด ให้ฉันฟัง ฉันจึงรู้ว่าต้องลองพิจารณาดูว่า ฉันกำลังเสียเวลาและพลังงานทำสิ่งใดที่ไร้ประโยชน์บ้าง ที่สำคัญกว่าคือ ฉันกำลังรีบร้อนทำสิ่งใดโดยไม่ได้พึ่งพาการทรงนำและความช่วยเหลือจากพระเจ้าบ้าง ในสัปดาห์และเดือนถัดมา ฉันยังจดจำถ้อยคำเหล่านั้นได้และหันความสนใจไปหาองค์พระผู้เป็นเจ้าและพระปัญญาของพระองค์ ฉันเตือนตัวเองให้วางใจในพระองค์แทนที่จะพึ่งพาตนเอง
ตัดสินตามที่มา
เรามักจะถามว่า “คุณมาจากไหน” เพื่อทำความรู้จักกับผู้อื่นมากขึ้น แต่พวกเราหลายคนมีคำตอบที่ซับซ้อน บางครั้งเราไม่อยากบอกรายละเอียดทั้งหมด
เรียนรู้ที่จะรู้จักพระเจ้า
ฉันอยากเป็นแม่คนมาตลอดตั้งแต่จำความได้ ฉันฝันถึงการแต่งงานตั้งครรภ์ และอุ้มลูกน้อยเป็นครั้งแรก เมื่อฉันได้แต่งงาน ฉันกับสามีไม่เคยลังเลที่จะขยายครอบครัวของเราเลย แต่ผลทดสอบการตั้งครรภ์ที่เป็นลบในแต่ละครั้ง ทำให้รู้ว่าเรามีปัญหาเรื่องการมีบุตรยาก เราไปพบแพทย์ รับการทดสอบและต้องเสียน้ำตาตลอดหลายเดือน เราเหมือนอยู่ท่ามกลางพายุ ภาวะมีบุตรยากเป็นยาขมที่เราต้องกล้ำกลืน และทำให้ฉันสงสัยถึงความดีและความสัตย์ซื่อของพระเจ้า
แค่วินาทีเดียว
นักวิทยาศาสตร์ค่อนข้างจุกจิกเกี่ยวกับเวลา ปลายปี 2016 คนจากศูนย์การบินอวกาศก็อดเดิร์ดในแมรี่แลนด์ เพิ่มวินาทีพิเศษหนึ่งวินาทีให้กับปีนั้น ดังนั้น หากคุณรู้สึกว่าปีนั้นยาวนานกว่าปกติ คุณรู้สึกถูกต้องแล้ว
เหตุผลที่ร้องเพลง
ตอนที่ฉันอายุ 13 ปี โรงเรียนกำหนดให้นักเรียนทุกคนเรียน 4 วิชาได้แก่ คหกรรม ศิลปะ ร้องเพลงประสานเสียง และงานไม้ วันแรกที่เรียนวิชาร้องเพลงประสานเสียง ครูให้นักเรียนแต่ละคนทดลองร้องเพลงตามเสียงเปียโนเพื่อจัดกลุ่มตามระดับเสียง เมื่อถึงลำดับของฉัน ฉันร้องโน้ตที่ครูเล่นหลายครั้ง แต่ครูไม่ได้จัดให้เข้ากลุ่ม หลังจากพยายามซ้ำๆ ครูส่งฉันไปห้องแนะแนวเพื่อจะหาวิชาอื่นเรียน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ฉันรู้สึกว่าฉันไม่ควรร้องเพลง และเสียงของฉันไม่ควรร่วมร้องเพลง
เข้าในพายุของเรา
คลื่นลมแรง ฟ้าแลบ ผมคิดว่าผมคงจะไม่รอด ผมไปตกปลากับปู่และย่าที่ทะเลสาบ แต่เราอยู่ที่นั่นนานเกินไป เมื่อดวงอาทิตย์ตก พายุกระหน่ำเรือเล็กๆของเรา ปู่สั่งให้ผมนั่งด้านหน้าเพื่อไม่ให้เรือล่ม ความกลัวท่วมท้นหัวใจผม ผมเริ่มอธิษฐาน ในตอนนั้นผมอายุแค่ 14
เมื่อส่วนหนึ่งเจ็บ ทั้งหมดก็เจ็บ
เมื่อเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งขอลาป่วย ทุกคนเป็นห่วง หลังจากไปหาหมอและนอนพัก 1 วัน เขากลับมาทำงานและเล่าถึงที่มาของความเจ็บป่วยคือนิ่วที่ไต เขาขอก้อนนิ่วกลับมาเป็นที่ระลึกด้วย ทำให้ฉันคิดถึงตอนที่เป็นนิ่วในถุงน้ำดีเมื่อหลายปีก่อน เป็นความเจ็บปวดที่แสนทรมาน
